Dementie, een ziekte die met veel emoties gepaard gaat. Er is verdriet over het verlies van herinneren, van het leven dat zo vertrouwd was, van iemand die je steeds minder herkent en stapje voor stapje los moet laten. Er is ook veel onbegrip. In een thuissituatie, maar met de toename van mensen met dementie, ook in de samenleving. In beide situaties kunnen mijn waardevolle woorden helpen.
Levensverhaal
Voor een mevrouw waarvan de ziekte zich in het beginstadium bevond, zette ik haar levensverhaal op papier. Bijgestaan door een van de kinderen praatte ze onder meer over haar jeugd, huwelijk, werk, kinderen en andere belangrijke gebeurtenissen. Ze wist het niet altijd meer precies, dat was voor haar soms confronterend, maar we namen de tijd die nodig was en zo ontstond haar verhaal. Als ze er niet meer is, wordt dit document gebruikt voor haar uitvaart. Dat het op papier staat, stelt haar, maar ook haar kinderen, gerust.
Toegankelijk informatief
Om bij te dragen aan een dementievriendelijke samenleving schrijf ik sinds 2015 op verzoek van de Gemeente Aalten over dementie in de zorgbijlage van de gemeentepagina in de lokale krant. Door te praten met jonge en oudere mensen met dementie, mantelzorgers, vrijwilligers, de wijkagent, huisarts en andere (zorg)professionals leerde ik meer over deze ingrijpende ziekte. In de persoonlijke verhalen die (anoniem) gedeeld worden, probeer ik naast de feiten zo veel mogelijk te beschrijven wat dementie met mensen doet. Door deze gevoelens te benoemen, wordt het voor de lezers herkenbaar of op toegankelijke manier informatief. Een paar voorbeelden van wat ik schreef, leest u hier.